وَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولُ: مَنِ اخْتَلَفَ إِلَى الْمَسَاجِدِ أَصَابَ إِحْدَى الثَّمَانِ أَخاً مُسْتَفَاداً فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ أَوْ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً أَوْ آیَةً مُحْکَمَةً أَوْ رَحْمَةً مُنْتَظَرَةً أَوْ کَلِمَةً تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى أَوْ یَسْمَعُ کَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى أَوْ یَتْرُکُ ذَنْباً خَشْیَةً أَوْ حَیَاءً
امیر المومنین علیه السلام بار ها میفرمودند: کسی که به مساجد رفت و آمد میکند، یکی از منافع هشتگانه نصیب او می شود: برادری مفید و با ارزش در راه خدا، یا علم و دانش او، یا دلیل و برهان محکم، یا رحمت مورد انتظاری (شامل او میشود)، یا مواعظی که او را از هلاکت و گناه باز دارد (میشنود)، یا کلماتی که موجب هدایتش شود (نصیبش میشود)، یا به خاطر ترس یا حیاء گناهی را ترک میکند.
من لا یحضره الفقه، جلد 1، صفحه 238
خداوندا، ما را مسجدی نگاه دار و مسجدی بمیران...
